بررسی بازی Need for Speed Unbound
بررسی بازی Need for Speed Unbound
Need for Speed Unbound، دقیقا مثل پسوندش یک بازی افسارگسیخته است. بازی‌ای که بدنامی بازی‌های گوست گیمز در ۱۰ سال گذشته را با خودش نمیکشد بلکه آن را مثل یک زره تنش می‌کند و جلو می‌آید. نید فور اسپید ۲۰۱۵ یک بازی تماما آنلاین بود که خیلی‌ها را به این خاطر شاکی کرد. بازی بعدی یا نید فور اسپید پی‌بک مشکلات جدی در زمینه داستان‌گویی و نحوه لول‌آپ کردن داشت و هیت هم جدای از تمام این‌ها، واقعا آن‌قدر بازی خوش‌ساختی نبود و سیستم Heat در آن درست پیاده نشده بود. حالا Need for Speed Unbound را داریم که با این که شاید در ظاهر همان هیت در یک پوسته جدید باشد، اما در عمل بسیار بازی بهتری از آب در آمده است.
اولین عاملی که توجهتان را در بازی Need for Speed Unbound جلب می‌کند جلوه‌های گرافیکی جدید و افکت‌های گرافیکی نیست. اولین تغییر بزرگ نید فور اسپید در سال‌های اخیر این است که بالاخره اتومبیل‌ها واقعا راه می‌روند و حس رانندگی را به شما منتقل می کنند. بازی‌های اخیر نید فور اسپید همگی یک سیستم رانندگی وحشتناک و عذاب‌آور داشتند که باعث می‌شد هندلینگ ماشین‌ها کند و بعضا عذاب‌آور باشد؛ طوری که انگار ماشین‌ها همیشه با آهن‌ربا به سمت زمین کشیده می‌شوند. یکی از ویژگی‌های مثبت بازی Need for Speed Unbound این است که دیگر چنین حسی را منتقل نمی‌کند. برعکس، بازی حتی شما را تشویق می‌کند تا در مسابقات تا جایی که می‌توانید سریع‌تر حرکت کنید، در پیچ‌های خطرناک دریفت بکشید و برای رسیدن به جایگاه اول ریسک کنید. این هیجان مضاعف در فرار کردن از دست پلیس‌های بازی هم جواب می‌دهد که در ادامه مفصل‌تر به بررسی آن می‌پردازیم.
مقدمه ای از بازی Need for Speed Unbound
برای کسانی که سال‌هاست نید فور اسپید بازی نکرده‌اند، باید تاکید کنم که بازی Need for Speed Unbound یک فورتزا هورایزن جدید نیست. این بازی ترکیبی از بهترین ویژگی‌های نید فور اسپیدهای اخیر است که با اسانس کرایتریون گیمز، یعنی بازی‌هایی مثل Burnout Paradise ترکیب شده و در نهایت هم به طرز عجیبی حس و حال نید فور اسپیدهای قدیمی مثل آندرگراند 2 و موست وانتد را القا می‌کند. شاید در اولین برخورد چنین حسی را نداشته باشید اما با گذر زمان، احتمالا شما هم با من هم‌نظر باشید که سازنده‌ها نگاه ویژه‌ای به دلیل موفقیت نید فور اسپیدهای قدیمی داشته‌اند. آنباند نه بلک‌لیست ۱۵ نفره موست وانتد را دارد و نه حتی داستان قابلی برای تعریف کردن. اما با این وجود یک درس را به خوبی یاد گرفته است؛ نید فور اسپید همیشه درباره مسابقات خیابانی بوده است.
اخرین بازی کرایتریون گیمز یعنی ریبوت موست وانتد هم با این که هویت موست وانتد اصلی را از دست داده بود، همچنان یک بازی با محوریت مسابقات خیابانی بود. بازی Need for Speed Unbound با علم به این موضوع، یک ریسینگ خیابانی تمام‌عیار است. در آنباند دریفت کشیدن، کل‌کل‌های قبل و کری خواندن‌های بعد از مسابقه، بخش مهمی از DNA بازی را تشکیل داده‌اند. از چراغ‌های نئونی، رنگ‌بندی بازی و افکت‌هایی که با گاز دادن و دریفت کشیدن روی صفحه نقش می‌بندند، همگی نشان می‌دهند که ما با یک بازی آرکید طرف هستیم؛ آن هم نه یک بازی آرکید معمولی!
داستان بازی Need for Speed Unbound
نید فور اسپید آنباند در خیلی از موارد همچنان با بازی‌های بزرگ و پر از محتوایی مثل فورتزا هورایزن ۴ و ۵ قابل مقایسه نیست. این بازی ساخته نشده تا شما صدها ساعت آن را تجربه کنید و بعد از شش ماه همچنان وقتی به بازی برمی‌گردید حس کنید که در خانه‌اید. بازی Need for Speed Unbound اثری نیمه داستانی است که با این که داستان عجیب و غریبی ندارد، همه چیز در آن خیلی ساده و سرراست جلو می‌رود: شما یک راننده خیابانی هستید که خیلی کلیشه‌ای باید با یک ماشین معمولی آن‌قدر مسابقه دهید تا یک گاراژ بخرید، در نهایت ماشین‌ها را ارتقا دهید، پوزه رقیب‌هایتان را به خاک بمالید و در این بین از شر پلیس‌های شهر هم در امان بمانید.
کل این اتفاق‌های بازی در شهری به نام Lakeshore City اتفاق می‌افتد. شهری که در واقع یک ورژن خیالی از شیکاگوی آمریکاست و مثل Heat، آن را هم در روز و هم در شب می‌بینیم. بازی در نگاه اول یک کلون از Heat است ولی در عمل، خیلی نسبت به آن پیشرفت کرده است. نید فور اسپید آنباند همچنان یک چرخه روز و شب در گیم‌پلی خود دارد؛ در این بازی روزها مسابقه می‌دهید و شب‌ها برای شرکت کردن در مسابقات پرریسک‌تر از گاراژ خود خارج می‌شوید. هر بار خارج شدن از گاراژ در شب‌ها به این معناست که نوار هیت یا همان آتش شما، می‌تواند با توجه به تعداد و نوع مسابقاتی که در آن شرکت کرده‌اید، بیشتر و بیشتر شود و اگر قبل از گم کردن پلیس و رسیدن به گاراژ، ماشین‌تان توسط پلیس توقیف شود، تمام پولی که آن شب به دست آورده‌اید را از دست می‌دهید. بازی اینجا خیلی ریسکی‌تر از قبل با شما معامله می‌کنید و کل پولی که در یک شب به دست آورده‌اید را از شما می‌گیرد.
ریسکی‌تر شدن مسابقات شب، به تنهایی باعث شده تا تعقیب و گریز با پلیس‌ها از آن حالت مصنوعی و خشکی که بازی‌های اخیر داشتند خارج شود و حتی خارج از مسابقات نیز سعی کنید تا مسیرهایی که روی نقشه پلیسی در آن‌ها وجودندارد را برای رانندگی در آن انتخاب کنید. هر چند که هوش مصنوعی بازی واقعا هنوز هم بی‌نقص یا حتی کاملا خوب نیست، اما نسبت به گذشته ارتقا یافته و حداقل در درجات سختی بالاتر، پلیس‌ها به وحشتناکی گذشته شما را دنبال نمی‌کنند و حداقل امیدی برای فرار از دست آن‌ها خواهید داشت.
ویژگی های Need for Speed Unbound
سیستم شخصی‌سازی بازی همان چیزی است که در گذشته هم آن را دیده بودیم و حتی بهتر از آن شده است. همان‌طوری که احتمالا می‌دانید، یکی از بزرگترین وجه تمایز‌های این بازی با نید فور اسپیدهای دیگر و حتی بازی‌های ریسینگ دیگر، ظاهر کاراکترها و امضای بصری آن است. در Need for Speed Unbound، ما با کاراکترهایی با طراحی سل‌شید مواجه می شویم که بیشتر از هر چیزی شبیه به کاراکترهای انیمه‌ها هستند. حالا حساب کنید که این شخصیت‌ها را می‌توانید در کوچک‌ترین قسمت‌ها مثل جزئیات صورت و اندام شخصی‌سازی کنید و در ادامه استایل لباس پوشیدن آن‌ها را هم خودتان انتخاب کنید. سیستم شخصی‌سازی بازی تا حد زیادی من را یاد ریبوت بازی Saints Row انداخت و با این که تا آن اندازه روی این بحث مانور نمی‌دهد، اما به طرز عجیبی به مخاطب آزادی عمل و سلیقه می‌دهد. افکت‌های گلیچ و گرافیتی که روی اتومبیل‌ها به چشم می‌خورد هم همگی قابل انتخاب و تعویض هستند. تعدادی از این افکت‌ها از همان ابتدا قابل انتخاب هستند و تعداد دیگری از آن‌ها هم به مرور زمان به دست می‌آیند. البته که اگر استایل گرافیکی بازی را دوست نداشته باشید، می‌توانید نمایش این افکت‌ها را غیرفعال کنید. هر چند که ما این کار را پیشنهاد نمی‌کنیم!
Need for Speed Unbound از نظر تکنیکی یک بازی نسل نهمی محسوب می‌شود. بازی نسخه PS4 و ایکس‌باکس وان ندارد و فقط برای پی‌سی و کنسول‌های نسل نهمی یعنی PS5 و ایکس‌باکس سری ایکس و اس عرضه شده است. تجربه ما از بازی روی کارت گرافیک RTX 3060 TI یک تجربه به شدت روان آن هم روی بالاترین تنظیمات گرافیکی ممکن بود. بازی تقریبا هیچ افت فریم یا مشکلی برای اجرا روی پی‌سی ندارد و یکی از بهینه‌ترین بازی‌های پی‌سی امسال به شمار می آید. اما آیا بازی واقعا در حد و اندازه یک اثر نسل نهمی است؟ واقعیت اینجاست که اگر دنبال شهری زنده و گرافیک واقع‌گرایانه مثل بازی‌های فورتزا هستید، احتمالا آنباند شما را ناامید خواهد کرد. بازی از نظر فنی خیلی خوب اجرا می‌شود اما کاری انقلابی را انجام نمی‌دهد و در واقع یک نسخه پیشرفته‌تر از Heat با جلوه‌های نئونی و رنگارنگ‌تر است. برای دیدن ادامه ی اخبار مربوط به گیم کافیست تسکو را دنبال کنید.
